martes, 24 de marzo de 2015
La novela negra,II
Obras destacadas:
1
Ellroy, James. Los Ángeles confidencial
Uno de los últimos grandes representantes de la novela hard boiled heredera de Hammett y Chandler, James Ellroy es autor de varias novelas policiales ambientadas generalmente en los años cincuenta, algunas de las cuales han tenido una gran acogida entre el público y la crítica. Es el caso de L.A. Confidential, conocida también por su versión cinematográfica a cargo del director Curtis Hanson, con Kevin Spacey como el disoluto Vicennes, Russel Crowe como el visceral White y Guy Pearce como el talentoso, cerebral y, en última instancia triunfador, Exley (con sus“estrellas de oro. A solas con sus muertos” finalizaba la novela). Sin embargo muchos recordaremos más bien a Kim Bassinger en el memorable papel de la prostituta Lynn, la recreación de la época y las escenas de salvaje brutalidad (no sólo) policial. Las relaciones entre los mundos de la policía, las redes de prostitución y el ambiente de Hollywood fueron expuestas por Ellroy de manera magistral en uno de los grandes relatos policiales de las últimas décadas.
2
Highsmith, Patricia: A pleno sol
Tom Ripley es sin duda uno de los personajes más fascinantes de la historia de la novela policíaca. Inteligente, cultivado, frío, neurótico y amoral, este antihéroe de Patricia Highsmith se sirve de la mentira, el robo, la estafa y, ocasionalmente, también del asesinato para lograr sus propósitos. En El talento de Mr. Ripley asistimos a la primera de sus aventuras y vemos cómo comienza a construirse toda una vida de mentiras al dejar tras de sí el cadáver del rico y mujeriego Dickie Greenleaf, a quien suplantará para ocultar su crimen.
La novela fue adaptada al cine en dos ocasiones: Plein soleil, dirigida por René Clément en 1960 y protagonizada por Alain Delon en el papel de Tom Ripley, y The talented Mr. Ripley, dirigida por Anthony Mingella en 1999 y protagonizada por Matt Damon. El personaje de Ripley ha sido interpretado también por actores como Dennis Hopper o John Malkovich en otras adaptaciones de las aventuras del personaje. Durante muchos años la obra se editó en español con el título de A pleno sol, debido al éxito de aquella primera adaptación de Clément.
3
Vázquez Montalbán, Manuel: Los pájaros de Bangkok.
La novela, protagonizada por el ya legendario detective Pepe Carvalho, nos cuenta tres historias simultáneas: dos de ellas tienen lugar en Barcelona y una tercera que transcurre en Tailandia. Éste, hastiado por lo aburrido de los trabajos en los que anda metido, se siente intrigado por el asesinato de una bella mujer a la que conoció días atrás. Simultáneamente se ve obligado a partir para Bangkok en ayuda de una amiga que se encuentra en apuros.
La novela está a la altura de los más grandes del género policíaco y cuenta con pasajes realmente memorables. En uno de ellos, el propio Carvalho nos enseña a preparar unos spaghetti a la Annalisa, mientras discute con su amigo Fuster las aportaciones de la cocina italiana o por qué en tiempos de Franco había menos crema de leche en los supermercados.
martes, 17 de marzo de 2015
21 de marzo: Día Internacional da Poesía
SONO DOURADO
Para a miña muller
I
¡Ou meu sono labrego! Unha casiña
preto do río, ó abrigo dos pinales,
con piorno e alboios nos currales
e palleiros na eira e na curtiña.
Ó pé da casa un muíño cantareiro
ó son da lira de ágoa que enche o caño,
baixo o maino agarimo dun castaño
e os amorosos brazos dun cruceiro.
Todo ó longo da aberta do muíño
tortas e vellas cepas de albariño
cos asios mestos no bendito outono.
E un ferrado de terra por facenda
pra prantío e xardín, libre de renda,
diesmo a Dios, sin foreiro nin máis dono.
II
Groria e lecer da casa, unha lareira
en que arderan enteiros os carballos,
arrodeada de afumados tallos,
con forno cheo e forte gramalleira.
E do inverno nas noites, cando o vento
nos altos pinos seus doores laia
e misteriosa rube dende a praia
a rouca voz do mar, no antigo asento
de meus avós labregos e cristianos,
presidindo o rueiro de aldeanos
que a relocente labarada doura,
ouír contar, doído, a un xornaleiro
—¡follas sin escribir do Romanceiro!—
a lenda triste dunha reina moura.
III
Ir á misa nas festas e á saída
na paz do adro conversar cos vellos
deses ditos, costumes e consellos
con que a vida do campo está tecida.
Tralo homilde xantar, mentras que a xente
moza relouca no turreiro, leda,
ler un libro no fondo da arboreda
ou visitar na vila algún parente.
E ó volver cara á chouza, paseniño,
praticando da anada cun veciño,
baixo a dourada craridá da tarde
ir vertendo, ó pasar, na aldea en calma,
este saúdo todo mel da alma:
"¡Vaia con ben, paisano! ¡Dios o garde!".
IV
Ás traicións e ás inxurias xordo e cego
sobre todas as cousas deste mundo
arrolar meu amor, nobre e profundo,
á redención do escravo chan gallego.
E si un día felís contra a inxusticia
nos agros celtas o cramor se escoita,
ser dos primeiros en abrir a loita
baixo a santa bandeira de Galicia.
Seguila sempre, e ou lavar o ultraxe
dese feudal, sangrento vasallaxe
que lle impón, contra lei, a irmán Castela,
ou no aberto combate malferido,
ó pé dun valo vello e frorecido,
¡unha mañán de sol, morrer por ela!
V
E si o ceo dispón de outra maneira
meu sinxelo vivir, facerme vello
tendo a honra do nome por espello
e a probeza por dina compañeira.
Ver os meus fillos, para ben, criados,
amantes do seu chan, traballadores,
sin rebaixarse nunca ante os siñores
nin erguerse xamais ante os coitados.
E cando chegue o día da partida,
acollendo sin medo a nova vida,
limpa a concencia do mundano lixo,
morrer cristiano, baixo propio teito,
mandando, como é de uso e de dereito,
o corpo á terra, ¡a alma a Dios que a fixo!
Encomenda
A ti, miña muller, arca pechada
que no seu fondo garimoso encerra
o que me queda santo sobre a terra,
van estes versos de visión dourada.
Eles diranche que, ó través da vida,
sempre, sempre miña alma soñadora
pideulle a Dios que na postreira hora
cerre os meus ollos esa man querida.
E neles vai, paxaro cara ó niño,
agardando que o colla con cariño,
este meu rogo que a visión compreta:
Quero na lousa que me dé sosego
esta palabra que ten luz: "Gallego"
e esta palabra que ten ás: "Poeta".
Vento mareiro
lunes, 16 de marzo de 2015
Raymond Chandler.
martes, 10 de marzo de 2015
lunes, 9 de marzo de 2015
Los Pazos de Ulloa de Emilia Pardo Bazán.
Etiquetas:
Emilia Pardo Bazán,
Los Pazos de Ulloa,
Narrativa,
Novela,
Vídeo
lunes, 2 de marzo de 2015
Rosalía de Castro, II
Textos
I
VAGUEDAS
XVII
Mais vé qu'o meu corazon
É un-ha rosa de cen follas,
Y é cada folla un-ha pena
Que vive apegada n'outra.
Quitas un-ha, quitas duas,
Penas me quedan de sobra,
Oe dez, mañan corenta,
Desfolla que te desfolla...
¡O corazon m'arrincaras
Des qu'as arrincares todas!
XVIII
Co seu xordo e costante mormorio
Atraim'o oleaxen d'ese mar bravio,
Cal atrai d'as serenas o cantar.
—N'este meu leito misterioso e frio,
Dîme, ven brandamente á descansar.
—
El namorado está de min... o deño,
Y eu namorada d'el.
Pois saldremos c'o empeño,
Que s'el me chama sin parar, eu teño
Un-has ansias mortais d'apousar n'el.
Etiquetas:
Follas Novas,
Poesía,
Rosalía de Castro
domingo, 1 de marzo de 2015
Suscribirse a:
Entradas (Atom)